عسل گون به عسلی گفته می شود که زنبور، با خوردن شهد گیاهی با همین نام، یعنی گیاه گون میسازد. گون، گیاهی کوهی است که در مناطق زیادی از ایران، رشد می کند و با توجه به گونه های متفاوتی که دارد، در بهار گل های متنوعی به رنگهای صورتی، قرمز، سفید و حتی زرد می دهد.

عسل گون بطور کلی در تمامی خصوصیاتش ملایم است. هم طبعش معتدل است، هم بوی ملایمی دارد و هم شیرینی اش گلو را نمیزند. نسبت به انواع دیگر عسل ها، رنگ روشنتری دارد و همان عسل رایجی است که اکثرا خریداری می شود. عسل گون خیلی سریعتر از باقی عسل ها در اب ولرم حل می شود و اگر به درستی نگهداری شود، تا ماه ها رُس نمیبندد.

خواص این عسل به قدری زیاد است، که نمیتوان همه انها را نام برد، اما در ادامه، به برخی از انها اشاره خواهیم کرد:

پیشگیری از پوکی استخوان، تسکین زخم معده، تقویت حافظه، بهبود گردش خون، پاکسازی کبد و... .


عسل زول، از گیاهی با گلبرگ های بنفش با نام بوقناق تهیه می شود که مهمترین مرکز رشد این گیاه، شمال کشور بوده اما در مناطق دیگر نیز یافت می شود. زنبور های وحشی معمولا عسل زول را در مدت سه الی چهار ماه تولید می کنند و بطور کلی، مراحل استخراج و تولید این عسل، زمان بر است. از این رو عسل زول یا بوقناق، نسبتا عسلی کمیاب بوده و تنها می تواند حدود نصف تقاضا های بازار را پاسخگو باشد. رنگ این عسل، کمی تیره تر از انواع دیگر عسل ها بوده و مایل به قهوه ای رنگ است. در طب سنتی از ریشه و گل این گیاه برای درمان دیابت استفاده می شود و یکی از مهمترین خواص عسل زول نیز، اثرات ضد دیابت ان است. از دیگر خواص این عسل کمیاب، می توان به تقویت معده، بهبود روند تنفس، کاهش قند خون، کاهش دهنده درد مفاصل و... اشاره کرد.